Δημοσιογραφικό αμάρτημα αλά Der Spiegel;

Δημοσιογραφικό αμάρτημα αλά Der Spiegel;

Πώς σε ρεπορτάζ του διάσημου γερμανικού περιοδικού φαίνεται να αλλοιώθηκε συνέντευξη Ελλήνων ακτιβιστών αναπαράγοντας στερεότυπα που όμως ευδοκιμούνε σε περιόδους ύφεσης και δύσκολων προκλήσεων για όλους τους Ευρωπαίους.

Πηγή: http://greeklish.info/gr/press/131

Ίσως τελικά δεν είναι ανάγκη να διαβάσεις μια είδηση για να καταλάβεις τι πραγματικά συμβαίνει γύρω σου. Είσαι τόσο επηρεασμένος από την ατμόσφαιρα, η οποία έχει μιντιακά διαμορφωθεί, ώστε ακόμα και οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι μπορεί να βάλουνε το δάχτυλό τους στο μέλι και να αλλάξουνε/διαμορφώσουν μια είδηση ώστε να υπηρετεί το μη πραγματικό, το φαντασιακό, αυτό που τέλος πάντων «πουλάει». Η ιδιάζουσα ελληνική οικονομική κατάσταση λοιπόν φαίνεται ότι προσφέρεται έξοχα για να χειραγωγήσεις μια είδηση σχετιζόμενη με Ελλάδα και προσθέτοντας τις κατάλληλες πινελιές να δραματοποιήσεις και να φέρεις την πληροφορία στα μέτρα των.. μίντια.

Πριν ένα μήνα λοιπόν -13 Αυγούστου- το γνωστό περιοδικό “Der Spiegel” δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ  σχετικά την ελληνική δεξαμενή σκέψης “Imagine the City” η οποία μέσα από πρωτότυπες δράσεις προσπαθεί να συμβάλλει στην βελτίωση της ποιότητας ζωής των σύγχρονων πόλεων. Όπως γίνεται αντιληπτό η πρωτότυπη δραστηριότητα νέων ανθρώπων σε μια υπό κρίση χώρα τράβηξε τους γερμανούς δημοσιογράφους. Προς μεγάλη έκπληξη όμως των συνεντευξιαζόμενων, στο δημοσίευμα αναφέρονταν πληροφορίες που δεν έδωσαν, λόγια που δεν είπανε, αφηγήσεις που δεν αφηγηθήκανε. Παρά το γεγονός ότι απεστάλη διορθωτική επιστολή επί των γραφομένων στο ρεπορτάζ,  ώστε το περιοδικό να την δημοσιεύσει, αλλά και την παραδοχή της δημοσιογράφου για τις ανακρίβειες της συνέντευξης, το Spiegel δεν αποκρίθηκε.

Επί της ουσίας, οι άνθρωποι του “Imagine the City”  αναρωτιόνταν εάν αυτό το άρθρο τελικά συντάχθηκε για να αναδείξει αυτό που «νέοι Έλληνες στην περίοδο της κρίσης»  απαντούν στις ερωτήσεις  της γερμανίδας δημοσιογράφου του περιοδικού ή για να αναπαραχθούν οι απόψεις των συντακτών του “Der Spiegel”.

Για παράδειγμα στο περιοδικό αναφέρεται ότι ο συνεντευξιαζόμενος Ανδρέας Ρουμελιώτης είπε ότι “Για δεκαετίες, το μόνο που μας ένοιαζε είναι μία BMW έξω από την πόρτα μας και ένα πλυντήριο Miele στο μπάνιο” Ωστόσο τόσο το παράδειγμα όσο και οι δύο γερμανικές μάρκες δεν αναφέρθηκαν ποτέ από τον ίδιο.

Στο άρθρο αναφέρεται ότι η Μαίρη Καρατζά είπε ότι «Οι χρήστες ναρκωτικών στη γειτονιά πρόσφατα άρχισαν να κάνουν ενέσεις με κοκτέιλ υγρών μπαταρίας. Αυτό τους κάνει απρόβλεπτους». Φυσικά και υπάρχουνε τέτοιοι χρήστες στο κέντρο της Αθήνας αλλά το θέμα είναι ότι η ίδια δεν ανέφερε κάτι τέτοιο αφού ούτε καν  γνώριζε αυτή την πληροφορία. Αντιθέτως τόνισε ότι παρά τους χρήστες ναρκωτικών στη γειτονιά όπου μένει σχεδόν 10 χρόνια, νοιώθει ασφαλής.

Η τρίτη συνεντευξιαζόμενη, Στεφανία Ξυδιά, φέρεται από το περιοδικό να είπε ότι «Οι Έλληνες ποτέ δεν έμαθαν να συμμετέχουν στη διαμόρφωση της δημόσιας ζωής. “Η κυβέρνηση μας συμπεριφέρεται σαν ανήλικα παιδιά και οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι με αυτό”». Αντιθέτως, όπως ανέφερε η ίδια στο greeklish.info αλλά και στην επιστολή διαμαρτυρίας προς το γερμανικό έντυπο, αυτό που αναφέρθηκε είναι ότι «Από την εμπειρία μας διαπιστώνουμε ότι οι Έλληνες έχουν και θέληση και κατάρτιση για να συμμετέχουν στη διαμόρφωση της δημόσιας ζωής, αλλά δεν μπορούν. Οι πολίτες είναι αποκλεισμένοι από τις κυβερνήσεις και τους θεσμούς οι οποίοι μας αντιμετωπίζουν σαν χαζούς. Κανένας δεν είναι χαρούμενος με αυτό».

Πρόκειται για μερικά μόνο σημεία από αυτά που σύμφωνα με τους Έλληνες συνεντευξιαζόμενους είτε δεν έχουνε αναφερθεί ποτέ, ούτε υπονοηθεί, είτε είναι πληροφορίες εμφανώς αλλοιωμένες ή εντελώς λανθασμένες. Φυσικά ένα τέτοιο ρεπορτάζ μπορεί να μην έχει τις ίδιες πολιτικές/κοινωνικές προεκτάσεις όπως εκείνο που είχε εικονογραφηθεί με την Αφροδίτη της Μήλου να υψώνει το μεσαίο δάχτυλο, αλλά δείχνει κάτι άλλο. Στην επιστολή τους προς το περιοδικό η Imagine the City αναφέρει ότι τώρα που οι Ευρωπαίοι πολίτες οφείλουνε να αναγνωρίσουνε τις κοινές τους προκλήσεις, με τέτοιες ενέργειες –σαν του “Der Spiegel”- αναπαράγονται στερεότυπα  με τίμημα να χωρίζουν τους δύο λαούς αλλά -όπως λέω εγώ- να έχουνε ευεργετική εμπορική αξία.

Εάν το “Der Spiegel” αλλοίωσε την αλήθεια εμείς ας την αναποδογυρίσουμε: ίσως το γερμανικό περιοδικό έτσι να κάνει και μια αρχή γεφύρωσης των δύο λαών και η ελληνική με την γερμανική δημοσιογραφία να έχουνε κάποια κοινά. Αρνητικά μεν κοινά δε.

Comments are closed.